seyyah oldum konar göçerim.
bende gider oldum, karanlıkta
gölgem gelir oldu ardım sıra bir liman bulamadım hayatta düşmanlar kol gezer etrafta seyyah oldum konar göçerim kimisi gurbet elde mesken tutmuş kimisi parayı bulup köşk kurmuş kimisi çıkar menfaat peşinde koşmuş iyilikleri yok eden kötüler çoşmuş seyyah oldum konar göçerim pınarın başına durmuşum uzunca bir türkü tutturmuşum memleketi inceden arar olmuşum zalimin elinde bir taş su içilmezmiş seyyah oldum konar göçerim yollarla sırdaş, bazen ahbap olmuşum bunca zaman boşuna kendimi yormuşum cahille pazarlık edip birde haklı bulmuşum güven yok olmuş, insanlık bin parça seyyah oldum konar göçerim bizde geldik bu yassı dünyaya birgün gideriz elbet öbür tarafa sorarlar hesabımızı haktan yana hakkın adaleti tesir eder o ruhlara seyyah oldum konar göçerim yolların ardına kurdum pazar dağıttım samimiyetimi azar azar güzel dost elbet bir gün durmaz arar kalp kırıldın mı, özür neye yarar seyyah oldum konar göçerim bu gidiş nereyedir bilinmez her gönüle akıl sır ermez kimisi azı bulup yetinmez aç gözlülük nereye kadar seyyah oldum konar göçerim yolun sonu bir gün görünür koca dünya, geçen bir ömür bu bedende elbet bir gün çürür karatoprağın bağrına gömülür seyyah oldum konar göçerim nasipsiz iş olmaz cihanda kul hakkıdır, helal yokma kaynıyorsa evde çay ile çorba şükürler olsun yüce yaradana seyyah oldum konar göçerim ... |