Deniyor ki aşk arayınca değil
Gerektiği zaman ortaya çıkarmış
Bi tesadüf gibi gelirmiş insana
Hiç beklenmedik duygular kasıp kavururmuş yüreğini
Önceleri zaman geçmek bilmezmiş
Onu bir kez daha göreceğim dedikçe
Bekleyişin hiç bitmezmiş
Her tekrarın ardından bir yenisini beklemeye başlarmış insan
Sonra git gide hızlanırmış zaman
Sanki yüzyıllar geçmiş gibi hissedermişsin
Birden akıverirmiş ellerinden
Kendine kızarmışsın,ağlarmışsın bazende
Keşkeler yaşarmışsın içinde
İçin içini yemeye başlar
Suskun bir yürek olurmuşsun


Sığınmalar başlarmış gecelere
Tek dostun oluverirmiş birden
Kimseye söyleyemediklerini sessizce haykırırmışsın
Bazen gözyaşlarını paylaşırmışsın onunla
Kimse bilmesin istermişsin gecelerden başka
sonra yavaş yavaş unutmuş gibi yapmaya başlar
Kendi kendini kandırmaya çalışırmışsın
O yok,hiç olmadı
Sevmedim ben onu dermişsin
Aynada kendi gözlerine bakamaz olur
Gerçeği görmekten korkarmışsın


sonra düşman olurmuşsun kendinle
Kendine güvenin kalmazmış
’Beni neden sevmedi ki’
Gibi cümleler kurmaya başlar kusuru kendinde ararmışsın
’Acaba şöyle yapsaydım sever miydi’
Çıkmazına girermişsin bi süre sonra
Ardından kırılmış kalbinin üstüne
Başka birinin senin sevdiceğini sarıp sarmaladığını izlermişsin.
Aklın karmakarışık bir hal almıştır artık
Kime, neye güveneceğini bilemez hale gelirmişsin
aklın bu olanları kabul edemez hale gelirmiş
’Ne eksiğim var ondan’
Demeye başlar
cevabını bulamazmışsın


Sonra anlarmışsın ki
Aşk bir tesadüf gibi gelir
Kalbinin ortasından koca bir boşluk bırakarak gidermiş
Elde kalan tek şey
Aşktan kalan yaralı bir yürektir artık
Bundan sonra sevmekten bile korkar olurmuşsun
Yüreğin ihtimal verince yeni sevdalara
uzaklaşır düşünmemeye çalışırmışsın
İhtimaller denizinden bi nebze olsun kurtulurmuşsun belki
Ama nereye kadar dayanırsın
ona yine kalbin karar verirmiş...


İbrahim ERKUŞ