dünya mı dedin

nice şiirler yazılmış
nice türküler adına
nice hikayeler dökülür her bir insanın kucağından damla damla

ne cenaze kalır ortada
ne de gelin uzaklaşır o ilk geceden
aynı anda davullar yankılanırken semada
bir imam sala okur ardından bir isimle

ne ilk ne de sondur bu hikaye
bir evde ağlayanlar diğer evde gülenler
bir bebek merhaba çığlığında dünyaya
diğer insan elveda der o son yolculuğunda dostlarına

vur davulcu tokmağınla
gidenin mi düğünü
yeni doğanın mı dünyaya
yoksa bir eve giren iki insanın mı
orası meçhul

hiçbir şeyi ben biliyorum deme
malın mülkünle ortalıkta bey gibi gezinme
malda yalan mülkte yalan
güzelim dediğin yüzde yalan

bir kırık gönülde gizlenir saray denilen nurlu duvar
geceler aydınlanır
toprakta nice renkte çiçekler açar

kolaysa
çölde ağaç yeşert
dağın en zirvesinde meyve

toplayamayacağını bile bile
at bir tohum meçhule

bir elin seni tutmayacağını bilsen de
uzat umutsuzluktan boy veren parmaklarını
gör- bak
nasılda sema ya doğru çiçek açtığını…

Nilgün kurt