Kuruyan dallara bağlanan çaput
Meyyitin nasibi biçilen kaput
Omuzlar üstünde yürüyen tabut
Ölü bende umut oldu duydun mu


Dışta gülüş içte çürüten kahır
Garibe bülbülün dili de zehir
Gözlerimden akıp süzülen nehir
Seli bende umut oldu duydun mu


Güzeldi dediğim günüm yıkımdı
Ömrümüz namluda bir tek sıkımdı
Aklım ki başımda ağır yükümdü
Deli bende umut oldu duydun mu


Yakamı bırakmaz yokluk her yerde
Yol oldu bağrımız dermansız derde
Osanıp gönlüme çekerim perde
Tülü bende umut oldu duydun mu


Ey benim gönlüme çileyi eken
Duydun mu böylesi azabı çeken
Büyütür beslerim bağrımda diken
Çalı bende umut oldu duydun mu


Uykularda bile vuslat andırmaz
Kararan bahtımı bir gün ondurmaz
Aslı olup Kerem gibi yandırmaz
Külü bende umut oldu duydun mu


Sınandı sabrımız bir ömür gamla
Ehiller zulümde yarıştı hamla
Bağlarım sarardı düşmüyor damla
Çölü bende umut oldu duydun mu


Pişmeli nedamet etmeden kordan
Omzunu vermeli yılmayıp zordan
Geçmeli gerekse uğruna yardan
Yolu bende umut oldu duydun mu


Bir gönülde iki aşka yer olmaz
Olsa gönül kendisine yar olmaz
Yar yüzünü elin eli yur olmaz
Eli bende umut oldu duydun mu



ayhan çoban antalya

şiirime ses veren Deniz UZUNER hanımefendiye nezaketleri sebebiyle müteşekkirim okumaktan öte duymuşlar yüreklerinde sağolsunlar