Hak tecelli ederde bir gün, Azrail alırsa canımı
En çok sevdiklerimden ayrıldığıma üzülürüm
Ruh çıkarken bedenimden ,acıtsa da canımı
Yine de sevdiklerimden ayrıldığıma üzülürüm

Kıyamam ki onlara, hepsi bir birinden değerli
Kalpleri sevgi dolu ,gönülleri altın, elmas eğerli
Ölüm kaçınılmaz son, bu açık ,hem de besbelli
Ölüme değil ,sevdiklerimden ayrıldığıma üzülürüm

Dosttur fani dünya da ,insana hayatı güzel kılan
Dostun yoksa, para ,pul ,mal ,mülk hepsi yalan
Son görev de dostlarıdır, insanın yanında olan
Dostlarımdan ayrılırsam ,en çok ona üzülürüm

Bende bir kulum ,günahımda oldu sevabımda
Hep iyi işler yaptım ama, zaman zaman ayıbımda
Özür diledim, olduğum zaman yanlışımın farkında
Beni affeden sevdiklerimden ayrıldığıma üzülürüm

Adnan’ım biliyorum ki ,emanet bir can taşıyorum
Çok yürüyor , geziyor ,ovaları ,dağları aşıyorum
Yaşım kırk altı olmuş ,ben de ölüme yaklaşıyorum
Öldüğüme değil sevdiklerimden ayrıldığıma üzülürüm,

Adnan ŞAHİN