(son)rası
vakitlere sıkışmış özlemler
hep telaşlı kalmıştır fikirler gideni arayan gözün yaşı en çok o öğrenmişti ayrılığı seher vakti koparken seslerin kıyameti gelmişken ayrılıkların vakti tek bir tınıyı dinlemek isterdi yok olan gönül kenti sakinleri olsada onlarca aşka kurulmuş sokak cadde hayaller ile ışıklandırılmış kentde dursada hepsi küçücük bir gönlün içinde neye çare çalmakda hüzünlü bir name kırılıp dökülmüş olsada yaşam umut tedavisinde hep bi parçam akıldan yoksun birbirini kovalayan akrep yelkovan aralarına sıkışmış bir adam vuslat kokan keşke dayansa hayat gibi kalanda varsa herşey tek düzlüğün rahatlığına ayrılık sade bir masal olsa uykumda çocuk gibi düşlerde kalsam yaşamda |