aç gözlerini bir bak göreceksin
yabancı mı anılar ne var unutulmuş
and içtik sonuna dek yaşayacağız evreni
bilmelisin
bilmelisin ki
bir ağaç bir nehir küçük bir çocuk
söyleyebilir sana defalarca
en sevdiğin şiiri

aç gözlerini bir bak göreceksin
hiçbir şeyin sonuna gelmiş değiliz
yorgunluğumuzdur alt üst olmuşluğumuz
gecelerimizdir fırsat veren ozanlığımıza

yüzümüzü yıkadık biz özlemlerimizi yılmak bilmeyişimizi
suların en soğuğunda bıraktık yitilmişliği
sen yak bileklerini
geleceği tutsak al avuçlarına
haykır karanlığa kalabalık alanlara
gözlerinin eskimesidir bir damla gözyaşı

aç gözlerini bir bak göreceksin
umudumuz güçlü bir şahindir gökyüzünde
o özgürlüktür en hızlı koşudur varışı olmayan

bizim soluklarımızda yer yok titrekliğe
yer yok sinmişliğine ve durgunluğuna korkunun
sancılarımızı gömdük biz yaralarımızın üstüne
bilmelisin
bilmelisin ki
yüreklerimizde açmaktadır şimdi en güzel güller
ve en güzel günlerimizdir bekleyen
görkemli dönüşümüzü

acıyı öğrendik biz
sevindirmeyi
unutmamayı
ölmemeyi öğrendik tutuklu beklentilerinde yaşamın
çılgınlık değil yüreklerimizin savrulmuşluğu
bağrımızın açıklığıdır gözüpekliğimizdir
sabrımızın nöbetidir şimdi gözkapaklarımızdaki
sevdamızdır
sevmişliğimizdir
bilmelisin

aç gözlerini bir bak göreceksin
bir bak geçen zamana uzayan öfkemize
hırsımıza bak gece gündüz kabaran
bedenimize bak yaralarımıza bıçak bıçak
biz ki baharındayız ilk uyanışımızın
biz ki ilk ışıklarına açtık gözlerimizi aydınlığın
yeryüzünün kayıtsızlığına
kendini bilmezliğine açtık

unutma
kin silahı değil omuzlarımızdaki ışık
kan değil sızan dudağımızın kenarından
onlar fışkırmasıdır aydınlığa
en güzel renklerin karanlıktan

aç gözlerini bir bak göreceksin
korku terkeder gövdeyi inanç düşünce bakışlarımıza
yollara vurur gün ışığı görülürüz
gelişimizdendir bir gece kuşunun ürkerek ayrılışı dalından
bu şimşek bu gökgürültüsü bu yağmur ve rüzgar
gelişimizdendir

aç gözlerini bir bak göreceksin
biz ki
en karşı konmaz rüzgarlarda kuruttuk alınterimizi
avuçlarımızda yücelttik koparıpta umarsız ağlayışlardan
ışığını umudumuzun ve
en sevdiğimiz rengiyle çiçeğimizi
avuçlarımızda büyüttük

aç gözlerini bir bak göreceksin
daha dündü çocuktuk
dağlara koştuk yükseklere
bir küçük serçenin kanadıyla yükseldi ilk çırpıntısı sevincimizin
tomurcuklarına dokunduk yapraklarına tertemiz geleceğimizin
ve öyküsünü okuduk

şiirlerini sevdamızın

aç gözlerini bir bak

göreceksin




Kubilay Erkul







Kalbimin üzerindeki uğur böceği için
Kalbim’den teşekkürlerimle . . .