hani yalnız geceleri büyürdü ya arzu
yüreğimde sen . . . sevişirdik
başımızda lotüsler, başımızda gökyüzü, başımızda yağmur, rüzgar ve sonsuzmuş gibi yürüyüşler

. . .

sonra
uzun ve kızıl kanatları açılınca unutuşun
ateşler yaktım - gör diye -
ölümler, yokluklar geçtim - yıkıntılar -
duy diye duvarlarla paylaştım yalnızlıklarımı
yalnızlıklarımı alıp götürsünler istedim hep
hep istedim bunu

alıp götürsünlerdi beni çokluğuma bir başınalığımdan
beni durup dururkenki eksilişlerimden
bana
bize

. . .

hani yalnız geceleri büyürdü ya arzu . . . sevişirdik
korkunç güzeldi
- bunu, bir bunu unutamam -
bir sabah ellerini / ellerini öğle üzeri / akşam ve gece yarıları ellerini
aydınlık
üretken
sevecen

unutamam . . .

. . .

oysa neydi biliyordun / beni benden / gerçekliğimden eden neydi..?
biliyordun
susuyordun
hep sustun ya zaten . . .
öfkemin bir alçalıp, bir yükselen boğuntusunda hep o suskunluğunla bulmadım mı seni ?
hep o bilmezliğin
bilmezmiş gibiliğinle ?

. . .

bana zamanın koşumsuz akışında olur olmaz ateşler yaktıran
ölümler / yokluklar / yıkıntılar yaşatan
duvarlarla
o soğuk,
o sessiz,
o sevdaların,
özgürlüklerin düşmanı duvarlarla yalnızlıklar paylaştıran . . . neydi ?

bilmezliğin,
kayıtsızlığın,
eksilişin diyorum ya !
anlatmamalıyım aslında / hiçbir şey anlatmamalıyım sana
değilmiki en çok geceleri büyüdük biz aşkla / değilmiki en çok geceleri bendeydin sen soluk soluğa
ben esrik
ben sevdalı
bir başıma
değilmiki başımızda lotüsler / başımızda rüzgarlı yağmurlarla büyüdü bağlılık . . . doğrulukla
ve değilmiki ellerine uyandım her sabah
her sabah

her sabah vardın sen . . .

varsın !



. . .



neyi anlatabilirimki sana ?
başkalarının gerçeği benim değil / benim değil o usalmaz / o ansız çekip gidişin
yalnız gülüşüne değip geçen martılar benim
yalnız hüznümde oynaşan


eksilişin . . .









Kalbimin üzerindeki uğur böceği için
Kalbim’den teşekkürlerimle . . .