Masumiyetin Ölümü
Yorulmuşluklar içinde
Bıkmışız demlerinden hayatın Bir el bir nefes artık gereksiz, Ölüm bile tatlı gelir olmuş. Yırtılmış göğsümüzden akmakta nefretler Dudaklarımızda umutsuzluk türküleri. Ne çabuk yitirmişiz yaşamın ışıltısnı. Ne çabuk kıymışız içimizdeki çocuğa. Şimdi sadece ben olmuş Bencil olmuş kendi yüreğimizdeki sevgi. Kayıp zamanlarmızın yitik insanları, Haksızlıklara boyun eğen köleleri olmuşuz. Lal olmuş dillerimiz suskun ebed/e, Masumiyetimizi öldürmüşüz gözyaşlarımızda. |