Ana teması şiddet olan bir şiire gayet güzel bir noktadan bakmışsınız. Anekdot ise hikayelik. Denemenizi tavsiye ederim. Saygılarımla.

Günün anlam ve önemi (ve Defter'e düşen Benim babam şöyleydi, benim babam böyleydi yazıları) bana bu yazdırdı. Babanıza olan düşkünlüğünüzü biliyorum ama çoğu baba sizinkine benzemiyor. Sevgilerimle.

Orhan'ın civarında susmanın zararını gören olmamıştır.

Hayır yanılmadınız. Ben Akrep Burcunu bir roman adı olarak algıladım:) Hay Allah!
Sekizinci evin ölümle ve okült bilimlerle ilgili yönlerini ele almayı düşünüyorum. Fakat sezdirmeden. Nasıl yapacağım konusunda da henüz fikrim yok sayılır. Çalışmalara devam yani.

O zaman henüz pek birşeye benzemeyen roman kesitime eleştirinizi bekliyor olacağım:)

Teşekkürler.

Yanılmıyorsam bir yoruma verdiğiniz yanıtta romanın astrolojik yönünden bahsetmiştiniz. Adı da Sekizinci Ev olunca ister istemez güneşin sekizinci evi, Akrep burcu ile ilgili olduğunu düşndüm. Yanılmışım.

Yanılmıyorsam bir yoruma verdiğiniz yanıtta romanın astrolojik yönünden bahsetmiştiniz. Adı da Sekizinci Ev olunca ister istemez güneşin sekizinci evi, Akrep burcu ile ilgili olduğunu düşndüm. Yanılmışım.

Sevgili İnci, değişik ir açıdan bakmışsın sen de:) Gün gelir hesap döner, değil mi?
Sevgiler sana.

Sizin şiirlerde bir şeytan tüyü kesinlikle var. Çünkü öykü yazmayacağım derken, bir şiiriniz geliyor. Ya da bir yazınız. Öykü başka bir dünya. Romandan daha derin bir aşk. İster istemez, yazmalıyım diyorum içimden. Bu duyguyu yalnızca sizin öykülerinizde ve Ahmet Büke öykülerini okuduğumda yaşıyorum.

Akrep Burcu romanı ne bilemedim şimdi. Ama sizin okuyup değerlerndirdiğiniz çalışmalar şanslı bence. Çünkü edebi eleştiriler artık neredeyse sıfır bu sitede. Çünkü tahammül eşiğimiz çok düşük.

Bu ara öykü yazmayı düşünmüyorum. (Ne kadar saçma bir cümle. Sanki yazmak işi organize bir işmiş gibi.)Ama sizin öykülerinizi kaçırmadığımı bilmenizi isterim.

Tekrar saygılar.

Sevgili Aynur.
Genelde başkalarının yorumunu okumam ama burada okudum senin yorumunu.:))
Öykünü yazarken resimdeki detayı unutma. küçükken kzlar erkeklere, büyünce erkekler kızlara şiddet uyguluyor sanırım.:))))

Öncelikle belirteyim: Git, öykü yaz diyen şeytan, ben değilim (Karıştırma olmasın diye söylüyorum).

Resim, dikkatli bakılınca daha da anlam kazanan türden. Kavga bir mekanda olmuyor, çocuklar sürekli bir yer değiştirme içindeler (Bu arada kuzenler). Fotoğrafçı da habercilik aşkına onları takip ediyor, müdahele etmiyor. Başlı başına bu da öykülük.

Şiddetin insan doğasının bir parçası olduğuna inanıyorum. Bunu belirli sosyal kurallarla sınırlandırmaya çalışıyoruz. Daha sonra öğretilmiyor, sadece tekrar açığa çıkarılıyor.

Orhan ise babadır, ağabeydir, kuzendir, kocadır, arkadaştır. Ünvanı ne olursa olsun sizi döven kişidir; tıpkı birçok baba gibi. Babam bana fiske vurmadı cümlesi bile baba şiddetinin kabullenilmesini gösterir; askerde dayak yemedim demek gibi.

Yazarsanız çarpıcı bir öyküyle çıkageleceğinizden eminim. Akrep Burcu romanıyla da ilgili yorumum olacak. Ama bununonun sayfasına saklıyorum. Saygılarımla.

Orhan bunların hepsi. Orhan civarımızda. Evlatlarını döven babaların Babalar Günü kutlanıyorsa, Orhan niye geri kalsın? Onun başı kel mi? Saygılarımla.

Orhan her yerde. Şaka yaparken bile ''Döveyim mi seni?'' demesiyle tanırsınız onu. Baba, koca, ağabey sıfatlarıyla civarınızdaysa onu reddetme şansınız da kalmıyor. Siz çağırın Orhan'ı, ben kaçtım. Saygılarımla.

Çocuklar şiddeti öğreniyor mu, yoksa içlerinde var da biz onlara bastırmasını mı öğretiyoruz? Birisi söylemese Kendine yapılmasını istemediğini başkalarına yapma fikrine gelebilir miyiz? İster istemez çocuklardaki şiddetin doğası denince Nobel ödüllü Golding'in Sineklerin Tanrısı romanı geliyor.

Yalnız resim sizi yanıltmasın. Şiirdeki Orhan gerçekten çocuğun yaşıtı mı?

Güzel yorumunuz için teşekkür ederim. Saygılarımla.