* Dokundukça Zonkluyor Sancılarım *
* Dokundukça zonkluyor Sancılarım*
Bilmez miyim pencereme şafağın bıraktığı kumru sesini göğsümde hazin bir öykü o eski sevdalardan dokundukça zonkluyor sancılarım, dilimde kan lekesi ne hoş o büyülü sıcaklığına dokunmak avare bir uykuda. Hakkınız var, alabildiğine mutlu yaşamak bir zamanlar dillerde bir Münir Nurettin vardı onun nağmeleriyle denizler dalgalanır çağlardı boş ver Nuri, yüzün pişmanlıklardan arınsın artık o vitrinlerden silindik biz, yıllar oldu ayrılalı. Sen ey! akıntısı Akdeniz’e uzanan nehir hangi balıklarla dans ediyorsun bedenime uyumsuz kumaşlar biçtin, hep sustum hep böyle istiyordun ya, şimdi mutlu musun? Pürtelâş esmerlerle gök kubbeyi seyrederdik ne korsanlardan ne de fırtınalardan korkardık sen gözlerime bakarken içim titrerdi derinden şimdi bahar hazırlığıdır üstümüzde uçan göçmen kuşları durup durup seyrediyorum, halimi soran eller mi kaldı. Mehtap doğunca uyanır göğsümdeki efkârım İsyanların bahçesidir gölgesidir her yanım bir deniz ki dalgalar kudurmaktadır merakından yosun kokan benim, avuçlarımdır. Yüzüme atom çekirdekleri çarpıp çarpıp duruyor fırat’ın, dicle’nin bin yıllık serüvenleri bendedir en yüksek teperlerden bakarım Anadolu’mun kervanlarına Leyla ile Mecnun’unun bütün aşklarını merak ederim. Nuri Dağdelen Özdere- İzmir 3/6/2012 |
savaser39 tarafından 7/18/2012 5:46:13 PM zamanında düzenlenmiştir.