Sinsi sinsi yerleşir de beynimize
Ur gibi kemirir,
Paramparça eder şuurumuzu,
Ayaklar altında sürünür şahsiyetimiz.

Kayıplar birbiri ardına abanır üstümüze
Tek dostumuz o kalır,
Oymuş gibi gelir
Tek sığınağımız.

Adam gibi dostlarımız uzaklaşır,
Şahsiyetsizleşen hayatımızdan.
Ya da biz utanırız
Onlarla olmaktan,
Uzaklaştırırız kendimizden
İçimiz yana yana.

“Arzular şelale” gibi
Hücum eder sinemize,
Teslim alır kontrol merkezini.
Sahte zevklerle kıvranır durur da
Bir dal bekleriz şahsiyet sahillerinden.

“Ayağı kaymıştır bir kere…”
Diye telkin edilir şuurumuza.
Olur da şahsiyetli bir karar
Vermeye kalkışmasın diye.

Erir bütün kıymetler dağarcığımızda;
Dostluk,sevgi,kardeşlik,
Vatan,bayrak,namus,
Özgürlük,eşitlik,insanlık…

Ve en önemlisi de
İnandığımız bütün bu değerler uğruna
Fedakarlık.


Kazanmak hep kazanmak,
Hastalık derecesinde
Bir tutku olur şahsiyetsizliğimize.
Mutluluk kaçmıştır artık
Kaf Dağının ardına.

Mutluluğu bulmak için
Bataklıkta yüzmeye razı oluruz,
Bataklıkta kayboluruz
Arzularımıza tabi oldukça.

Utanırız da Sultanımızdan
Divan duramaz oluruz huzurunda.
İçimizden mırıldanırız da,
Duymasından utanırız yakarışımızı
Sultanımızın.

Hiç kapanmayan kapısı Sultanımızın,
Kurtuluş sahilidir hayatımızın.