Çaresizlik midir ölüm ? Yoksa kurtuluş mu ? Çare arıyorsak ; Kurtuluştur ölüm Kurtulmak istiyorsak ; Çaresizliktir. Çaresini bulamadığımızda kurtuluşun Hemen kurtuluşun çaresini ararız Onu da bulamadığımızda Ölüm değil mi KURTULUŞUN ÇARESİ ???...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ÇARESİZLİĞİN KURTULUŞU şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ÇARESİZLİĞİN KURTULUŞU şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
'Küçük ölüme' doğru yola çıktığınızda, dokunduğunuz bedenin her kıvrımında bir başka macera, bir başka tehlike, bir başka ürperti hissederek, sıcak kumlara gömülüp her kımıldanışta kendinizden başka biri olarak daha derinlere dalarak, bütün evrenin kara bir deliğe doğru kayıp tek birışığa, tek bir parlak yıldıza dönüştüğünü görerek kendi ölümünüze yaklaştığınızda, sizin için, içinde bütün evreni taşıyan o tek ve parlak yıldızdan daha önemli ne olabilir?
Sonra o an gelir.
O tek ışığa değersiniz.
Değdiğiniz bütün bir evrendir.
Ve, onun, parıltısıyla sizi sonsuz bir karanlık gibi emip içine alan evrenin parçası olursunuz.
Çaresizlik midir ölüm ? Yoksa kurtuluş mu ? Çare arıyorsak ; Kurtuluştur ölüm Kurtulmak istiyorsak ; Çaresizliktir. Çaresini bulamadığımızda kurtuluşun Hemen kurtuluşun çaresini ararız Onu da bulamadığımızda Ölüm değil mi KURTULUŞUN ÇARESİ
Kurtulusun caresi mısralarda güçlü dostluklarda yüregınıze saglık güzel dizeler için
Ölüm, zamanı geldiğinde kurtuluştur. Can kuşu ten kafesinden uçunca; huzura, kurtuluşa erer ruhlar. Yaşarken nedir peki kurtuluş? Çaresizlikler içinden doğan çare nedir? İman, tüm ruhu kaplayan...
bilirmisiniz bilmem ama ölümün çaresini bulan biri vardı... eskiden sonra rüzgarlarla beraber bir nehre uçmuş... demekki bizi yaradan istemedi böle bir şeyi... ya karıştırmadan ben yüreğinizi kutlarım... kaleminiz daim olsun... tebrik ve selam ile... şiirle kalın...
'Küçük ölüme' doğru yola çıktığınızda, dokunduğunuz bedenin her kıvrımında bir başka macera, bir başka tehlike, bir başka ürperti hissederek, sıcak kumlara gömülüp her kımıldanışta kendinizden başka biri olarak daha derinlere dalarak, bütün evrenin kara bir deliğe doğru kayıp tek birışığa, tek bir parlak yıldıza dönüştüğünü görerek kendi ölümünüze yaklaştığınızda, sizin için, içinde bütün evreni taşıyan o tek ve parlak yıldızdan daha önemli ne olabilir?
Sonra o an gelir.
O tek ışığa değersiniz.
Değdiğiniz bütün bir evrendir.
Ve, onun, parıltısıyla sizi sonsuz bir karanlık gibi emip içine alan evrenin parçası olursunuz.
Ölürsünüz o anda.
Ölüm, evrenle bütünleşmektir.
****TEBRİKLERİM VE SAYGILARIMLA****