gece ölürken semada yavaş yavaş
doğuyor bir güneş katil olarak
üzerine is sinmiş çirkef bir kentin sokaklarına
düşüyor yavaşça her bir harf
tek tek yazıyor kelimeleri kaldırım taşlarına
parmak uçları simsiyah bir şair


elma şekerinin üzerine doğuyor güneş
bir dükkanda satılacak zamanını bekleyen
elma şekeri mahmur , sessizliği manidar
şairi izliyor belki uzaktan uzağa
kaldırım taşlarına hayatını nakşeden
Güneş umursamıyor, elleri kanlı


soğuk buz gibi yas tutuyor
güneşin katlettiği geceye...
İntikamını alacak, o yüzden bekliyor bu gün
köşeye çekilip pusuyor saatler sonrası için
Umurunda değil güneşin,
Doğuyor, yeryüzüne yayarak sıcaklığını


Bir arabanın kaportası ışıyor karşı evin camına
araba gururlu parlamaktan
Ne şair ne elma şekeri , umursamadan hiçbirini
Hayatın anlamsızlığına aldırmadan vakarlı...
ölmekten uzak, yaşamaktan muaf
parlıyor yalnızca, güneşi seviyor...


kapısı açılıyor, adam biniyor arabasına
Bir çocuk uyanıyor gülümseyerek ışığa
annesinden aldığı parayla dükkana koşuyor
araba hızla geçiyor dükkanın önünden
şair kayboluyor hiçliğe
çocuk alıyor elma şekerini...
sevinçle koşuyor sokakta...
sokak çirkef, taşa takılıyor ayağı
harfler dökülüyor yerlere , elma şekeri düşüyor
harflere bulanıyor kıpkırmızı şekeri
çocuk ağlayarak bırakıyor şekeri sokağın ortasına
Sıcak usul usul eritiyor şekeri, sokak kana bulanıyor.

...büşra...