SENİ SEVİYORUM
Ey benim gülyüzlüm; ab-ı hayatım!
Şu fani dünyada daha kaç günümüz var? Ah şu yaramaz rüzgar! Yine düşürüyor takvimden sararan yaprakları. Bilmezmiş gibi her düşen yaprağın; Harlandırdığını yürek yangınımı... Seni böylesi severken; Dilime vurduğun kilit canımı yakıyor! Sustum! Sustum söylemiyorum kimseye... Seni nasıl sevdiğimi bir ben; Bir de içimde uçuşan küçük kelebekler biliyor sadece... Sen bilemezsin; kaç uykusuz gecenin sabahında Kahramanları yorgun, kaç masalı harcıyorum yokluğa... Çitlerden atlayaman kaç düşümü kurtlar kapıyor. Ve ben her defasında sayısını karıştırıyorum sensizliğin. En iyisi ne biliyor musun? Dayayıp çifteyi; Üstüme üstüme gelen yalnızlığımla beraber, Alnının tam ortasından vurmalı geceyi. Yok yok! Beni sensizlik tutar. Nasıl temizlerim her yana sıçradığında... Sana dokunmak; yıldızlara dokunmak gibi, Yanan ateşi ellerimle tutmak gibi, Sana dokunmak; toprağın altında yaşamak gibi... Sana dokunmak; dilek ağacına asılan, Bez parçasıyla imkansızı dilemek gibi... Öyle imkansız işte! Sen bulutsuz gökyüzünde, yıldızları sayarken, Ben duvarımda canlandırdığım hayalinle avunuyorum. Sen en tatlı yerindeyken düşlerinin, Ben kimbilir kaçıncı kez, Kan ter içinde uyanıyorum kabuslarımdan. Yine de pes etmiyorum seni sevmekten Ah sevemediğim, Kokusunu koklayamadığım! Basıp bağrıma; sımsıkı sarılamadığım! Beni hep sustursan da, Hergün kan kustursan da, Öfkenle pustursan da, Seviyorum işte! Var mı ötesi? Şiir ve yorum: SESSİZ PERİ |
Kokusunu koklayamadığım!
Basıp bağrıma; sımsıkı sarılamadığım!
Beni hep sustursan da,
Hergün kan kustursan da,
Öfkenle pustursan da,
Seviyorum işte!
Var mı ötesi?
Her mısrası her sözü yürek pınarının sesiydi KUTLUYORUM yürek sesini begenilerimi bırakıyorum gönül sayfana MUHTEŞEMDİ