GOYA
Ben Goya’yım!
Çorak bir tarlaya kuzgunlar gibi süzülen düşman yuvalarından oydu gözlerimi. Ben acıyım! Ben iniltisiyim savaşın. 41 karlarında yanmış şehirlerim ben. Ben açlığım! Ben kırılmış boynuyum çıplak alana çanlar gibi sallanarak asılmış bir ihtiyar kadının... Ben Goya’yım! Ey gazap üzümleri! Top sesleriyle yürüdüm Batı’ya, çağrısız konuğun külleriyim ben! O unutulmaz göğe tabut çivileri gibi sert yıldızlar çaktım! Ben Goya’yım! |