Gidiyor
Kendine gel deli gönül kendine
Zamane başını almış gidiyor Akıl ermez bu feleğin işine Evvel ahir böyle gelmiş gidiyor Aynalar gülerken insana önce Sonra alay eder inceden ince Bugün açılırken yeni bir gonca Dün açılan çiçek solmuş gidiyor Gurbeti tarife yetmiyor sözler Gönül bu illa da yurdunu özler Oltu ırmağını arayan gözler Ren’in sularına dalmış gidiyor Birgün tesellide birgün mihnette Her nimetin külfeti var elbette On beşimde geldiğim bu gurbette İşte yirmi sene dolmuş gidiyor Yaraları saklı iken derinde Tebessüm eylerdi yerli yerinde Yağmurlu rüzgarlı günün birinde Derler Polatoğlu ölmüş gidiyor |