İçerden Çıkan Adam
İçerden çıkacak birazdan adam,
Yılların tortusu çökmüş yüzüne Alnını güneşe serecek adam. Uykusuz tavanlar, çürük ranzalar, Cevapsız mektuplar, suskun voltalar Geride kalacak Ve sepya rengi hüznüyle Bir gül gibi savruk, gülecek adam. Kar yağmıştır sardunyanın üstüne Anılar toza bulanmıştır. Kitaplar sobada yanmış, Sazlar duvarda kanmış, Güzelim şarkılar yağmalanmıştır. İçerden çıkacak birazdan adam, Yıpranmış bavulu, hantal sesiyle Kendini yollara vuracak adam. Yüz çeviren dostlar, eski sevdalar, Ayak oyunları, sinsi tavırlar Açığa çıkacak Ve sonunda kendisiyle Bir ince hesabı görecek adam. Susamıştır tebessümün seyrine Saçları hiçbir gün okşanmamıştır. Bir ihtilal kadar yalnız, Ah... vefanız kadar yanlış, Mümkünse farzedin yaşamamıştır... |