Dünyalar güzeli olduğu kadar, yarasını saklayacak kadar utangaç; "Kollarım uyuşuyor, ölecek miyim abi?" diyen genç kız. Anısını unutmayacağım, onun yaşamasını çok istemiştim. Yaşayamamış. Allah Rahmet eylesin.
Bu konu hakkında daha fazla konuşmak istemiyorum.

Kıçı kırık bir çanta için, bir yıldızı söndürdü,
On altı yaşında kapkaççı, bir genç kızı öldürdü.
Bilgisiz korkak halkım, onu öylece bıraktı,
Ne yarasına bez bastı, ne doktora götürdü…

“Kollarım uyuşuyor, ölecek miyim abi?”
a benim güzel kardeşim, a güzelliğin hayali.
Tut hadi elimden, dayanacaksın değil mi?
Ne oluyor size ey halkım, yok mu insan ehli?

Bir taraftan sabıkalı, evsiz barksız gençler,
Bir de töre cinayeti, ahlaksız ensest ilişkiler...
Okumuşu hortumcu, okumamışı kapkaççı…
Bir yandan da pisi pisine, teröre kaşı şehitler…

Kendi elimizle seçtiğimiz, ipsiz sapsız herifler,
Bırakmadı yakamızı hep alacaklı gibiler.
Kültürüm can çekişir, cahile yüksek mevkiler,
Ehli hor görülür, artık boş verip içerler…

Bu sözler de uçar gider, ey ağalar beyler!
Hem duyarsız, hem umutsuz; afacan kul n’eyler?
Bir şey yapmalı artık, hani nerede yiğitler?
Yardım et Allah’ım, bu gemi nereye gider??