bundan birkaç yıl önce
Antoloji üyeliğimde
ilk senin şiirlerini okumuştum
ve ilk yorumumu
yine senin ’’ … …… …………. ’’ şiirine yapmıştım

ve bundan bir süre önce
bu kez Edebiyat Defteri üyeliğimde
yine ilk senin şiirlerini okumuş
ancak bu kez yorum yazamamıştım
tesadüf bu ya;
- ve ne mutlu bana ki -
defterdeki ilk mesajımı
bu defa ben senden almıştım
- hatırlarsan -
Ayşe . . .

oysa bu kez nedense çekinmiş ve kendim için
- ey şair (!)
bu muhteşem kalemler
ve onların büyülü şiirlerinin yanında
yazdıkların ve yazacaklarına şiir demezler
ne kadar ıksan ne kadar sıksan kendini
senin yazdıklarından olup olacağı en fazla ’’ miir ’’
alacağı not da olsun olsun ’’ biir ’’
o da belki . . . demiştim -

sonra okudum ya senin ’’ hoş geldin ’’ ini
hissettirdin ya ’’ bir yerlerden anımsadığını ’’ beni
cesaret(!) ya bu
topla dedim kendini ! topla !
sende yazacaksın ! bırak kağıdı kalemi
sevgiyle uzansın iki elin çek kendine klavyeni
usulca okşa eğil öp hatta dua et üfle
- cesaret seansı sırasındaki sigaralarından
harflerin arasına düşürdüğün külleri -



derken . . .
yaza çize kıra döke
okuduğun gibi
sonunda oldum bir ’’ Mair ’’ işte
bundan böyle bütün miir’lerimi
boynundan asacağım bu deftere
ve bilmelisin ki
bir beklerken sıfır çeksemde
ben bir mair’im artık
sayende



ben ölsemde
sen iyi ki varsın

Ayşe. . .








Kalbimin üzerindeki uğur böceği için, kalbimden teşekkürlerimle . . .