oralarda
en günahsız doğumların filizlendiği topraklarda
tüm zamanlar
yoksulluk olduysa yaşamak
umuttu
yarındı
aşktı
sevdaydı bir o kadar



yaşamak
o uğursuz öğlende
yanık kokusuydu
ölmek toz bulutuydu apansız
enkaz dokusuydu
canlı cansız saçlar arasında dağıldı
el değmemiş küllerle



oralarda tüm zamanlar
her soluk kendi gerçeğini
her yüz
en kutsal düşünü yaşarken varlık olmanın
- bir takım yüzsüzler türemişti
varlıklı olmanın hırsında insanlık onuruyla oynayan -
ve o . . . büyük acı ilk kez duyulduğunda
çığlıktı
rüzgardı
fırtınaydı
kasırgaydı
yıkımdı
dipten vuran

o kızıl akşamın henüz yaşanmışlığında
ansızın yükselen yokluğun başucunda
binlerce çürük yapıydı vicdansız hırs
binlerce hırsızlık !
binlerce arsızlık !
binlerce hayasızlık !
binlerce utanç !

zaman kanıyordu
aşk kanıyordu
umut
ekmek
gelecek kanıyordu
karanlık sessizdi
kanıyordu şafak
çocukların bir daha asla uyanamayacağı aydınlıkta
evrensel yaraydı
hayatın parmak uçlarında kalmak

sonrayı yaşamak kanardı
kanıyordu



çocuklar orada
Edip’ ler
Edibe’ ler
çilli çilsiz Ali’ ler
Ayşe’ ler

işte çocuklar oradalar
ve artık hiçbir şey için gülmüyor
hiçbir şey için
ağlamıyorlar








Kalbimin üzerindeki uğur böceği için, kalbimden teşekkürlerimle . . .