Yaşım otuz baba
Kalemi ve şiirleri tanımayacak kadar
Küçüktüm
Bir zamanlar
Sıvasız evimizin duvarları gelir gözümün önüne
Acı çığlıklarımı büyüttüğüm odalarımız
Kırık penceremden uğurladığım anılarım
Halbuki söylememiştim sana
Hep gizlemiştim
Esmer uzun saçlı bir kızı sevdiğimi
Her gece arabesk şarkılar dinlediğimi
Zaten aşkın masumiyetini anlatan da
Olmamıştı bana o yıllarda

Okuldan arta kalan zamanlarda
Yol boyu lokantalarına giderdik
Üç kuruş paraya çalışırdık
Sandalye üstü uykularımda
Pala bıyıklı bir adam gelirdi
"Evlat çay!" derdi
Bizim usta içten içe söverdi
İbo var ya baba
Ne sahtekârlıklar yapardı
Benim topladığım hurdaları satıp
Güvercin satın alırdı
Beni kıskandırmak için ondan sonra
Uçururdu damında
Bir keresinde de bisikletimin sepetini kırmıştı
Ama hiç kızmadım ona
Benim yanımda olurdu kavgalarda
Hiç yalnız bırakmazdı
Yine de has adamdır bizim İbo

Ninem de alemdi ha! baba
Yazın oğlakları çıkarırdı ağıldan
Kendisi de gelirdi peşimden
Neymiş efendim
"Sen yem edersin kurtlara"
Hasan mı
Merakta kalma sen
Tutturdu "beni de götür!" diye
Ona yeni sapan yaptım ağaçtan
Bilirsin bayılır serçe avına

Bu arada Deli Yaşar vardı ya baba
Geçenlerde evinde tek başına ölmüş
Vah ki ne vah!
Hatırlarsın düğünlere gelirdi
Beş somunla
Bir kazan nohutu yerdi
Geçenlerde duydum
Köyün girişindeki çınarın yanına gömülmüş

O kız mı baba
Hiç sorma!
Lise yıllarından sonra hiç görmedim
Zaten işim de yoktu param da
Nikâhsız bir düğüne gelin edemezdim
Sonra Ankara’da üniversite bitirmiş
Öğretmen olmuş
Takım elbiseli
Kendini beğenmiş biriyle evlenmiş
Adam onu başka bir kadınla aldatmış
Kaç defa intihara yeltenmiş

Gün oldu baba
Vatan türküsü tutturduk dilimizde
Sabaha karşı kurşunlar yağdı üzerimize
Elif’ide unuttuk Mehmet’i de
Kanlı gömleğimiz kaldı dağlarda
Sürgünlere teskere bıraktım
Başımı alıp koca şehirlere geldim

Hani yiğitlik vardı
Şahin Bey gibi
Sevmek vardı
Anadolu’yu sever gibi
Gülü incitmeden koklamak
Hayat denen şey zehirli sarmaşık
Dolanır damarımda ılık ılık
Memleket denen yer
Meçhûl davalara açık
Hiç sorma!
Günahlar caddelerde açık seçik

Neyse güzel babam
Benim aklım da karmakarışık
Özgürlük sözü palavra
Deri koltuklarda oturanların
Uydurduğu saçmalık

Can babam
Biz üç kişi de değildik
Ben hep yalnızdım
Sadece Bedirhan
Yaşım otuz
Şairliğe emanet ettiğim yüreğim
Viran
Dedim ya
Yalnız/d/ım..
Ve yağmurlu bir İstanbul gecesinde
Sana bu şiiri yazdım...



Bedirhan Keklikci





*Şiirimin düzenlenmesinde emeği geçen ablam Nazan Sarıkaya’ya ve montajda emeği geçen sayın Beste Gül hanımefendiye teşekkürlerimle...