Mânayaş aldı mı başını dumalar çöreklenir al beyaz mavi yeşil her biri yer değiştir mevsim inatla ilkbahara gebeymiş yaşanır ya an be an sorgu iki cihanın kapısında ayaklar düş zaman yaşlısı ben direnirim yer çeker gök çeker de çeker ah ile vahlar diker gözlerini içimin ışık yoluna açılır örtülü perde bir yaprak daha derken her can yazar kendi romanını yaş aldı mı başını başlar sorular ilkbahardan hasret sonbahardan hüzün alırım yaz ısıtır yakar an be an tenimi ömrümün kış soluklanır eklemlerinde yüreğimin gitmek ile kalmak iki kapı arasında med cezirler oluşturur zaman... |