YİTİK KALDIKBu elinde bir valiz Bir gömlek İki pantol Sol elinde hayaller Koydular yol kıyısına Bu kaybolmuşlukta ne ederim ? Uzaklarda tüter dumanın karası Görünmez evlerin Çok uzak mesafesi. Yazdılar ya öğretmen İşte o an başladı çilesi. Ak hayaller karaya dönüştü O an Açıldı gözleri mevsimlere. Islansam yaslanacak bir ağaç, Yok tutunacak bir dal, Bu uzak ilde ağlamaya vakit çok. Uyumam geceleri Kimsesiz gündüzlere ezgiler yakarım Tek pencereli odamda. N e arayanım olur N e soranım. Ve inanırım ki O uzak ilde Yitik kaldı birisi. Ertürk DEMİRCİ-AĞRI |