Sözün boran gibi vurdu devirdi Vay duymaz olaydım, öldürdün beni Bir tek kelâm nasıl küle çevirdi Vay duymaz olaydım, öldürdün beni Tutmuyor dizlerim bağı çözüldü Yerlere çökerken dudak büzüldü Melekler ağladı, ruhlar üzüldü Vay duymaz olaydım, öldürdün beni Bu gece keder im, boyumu aştı Kaynadı içlerim gözümden taştı Yüreğim titriyor feleğim şaştı Vay duymaz olaydım, öldürdün beni Bağrıma bastığım, tek dostum taşa Başımı vurdukça, çırpınan kuşa isyanlar yağdırdım! tutuldum kışa Vay duymaz olaydım, öldürdün beni Yıkmazdı hayatın taktığı çelme Be hey yâr sus gayri sinemi delme Sebebim olursan kabrime gelme Vay duymaz olaydım, öldürdün beni Damarda akarsın, yerin var amma Merhem mi sanırsın, gönül yarama Meğer kan/sızlarmış, düşünce gama Vay duymaz olaydım, öldürdün beni Gülhan’ın canına kalem kırılmaz Mezara koyulan kollar sarılmaz Ölüden ne bir dost ne de yâr olmaz Vay duymaz olaydım, öldürdün beni 03.06.2012 / 23:45 / AvşarBabamBenim GÜLHAN Ç_A_B_U_C_A_K