Üşüdü Kelimelerim !
Üşüdü kelimelerim
Üzerini örttüm yine Dün gece Yağmur vardı yine İstanbul’da Gürledi çatladı Korktu kelimelerim Saklandılar en ücra köşeye Zor buldum çıkardım İkna telaşe Bastırdım göğsüme Sımsıkı kelimelerimi Ürkek ,solgun ,masum Avutmak kolay olmadı Hele inandırmak en zoru Hayatın çok kolay olduğuna Bütün gece Gece gece Hep te neden gece Bunlar yaşanıyor Bu mu bilmece Bilmeceyi bilene Hani nerede şekerleme ? Isıttım mı sizi kelimelerim Haydi gün aydınlandı artık Gün/eş saklandığı yerden Birazdan çıkar Belki de onun içinde Karanlık geçmiştir gece Sarılırız birbirimize Isınırız böylece Gün/eş ben ve kelimelerim ! Feruzan KÖPRÜBAŞI |