Yorgunum anne
Yorgunum anne
Öyle bakma ölüme Kolay değil bakışını kapatmak Ben varken Bütün damlalarını avuçlarımda tutmuşum ölümün Ne kadar yağsa da yastığıma Islanmaz bedenin ölüme Sokağımızdaki kaç adımdı ki çocukluğum Daha bitmedi adımlarım, büyümedim Ne kadar özlesen de toprağın kokusunu Kucakla beni anne yorgunum Masalımız daha kışa gelmedi |