Seni Yazdım Ebem Kuşaklarına
seni yaşadıktan sonra anladım
bana sensin mahşer nuru, kol-kanat içimde şahlanıp duran huysuz at dizginsiz gemsiz değil! unuttum gözyaşı döken kadını ördüm gerçek aşkın ruh mihrabını bir yay gibi gerdim göğe adını gönül kubbem artık alemsiz değil! benim neme gerek yıldız, dolunay rahatlığa paydos, çileye hayhay ne kuştüyü yatak ne ruhsuz saray günlerim İbrahim Etem’siz değil! açılın açılın kalabalıklar içerim zemheri, dışarım bahar bir alev halinde geçtiğim yollar Hallac-ı Mansur’suz, Keremsiz değil! uzakların daha uzaklarına büyük zaferlerin nur tabakalarına seni yazdım ebemkuşaklarına ellerim çaresiz, kalemsiz değil! |