Nasıl bir zamana denk geldiysem Ağlamak külliyen yasaktı bana.
Ayağım tökezleyip, alnımı çarpsam da taşa Öyle ya… nasılsa merhemi vardı Tütün basılırdı kanayan yarama.
Küçücük kızın, minicik ellerinde Atadan kalma hediye Sözüm ona sadece bir kupleydi Avuçlarından taşarken, alışılmış öğütler
Bir de ruhundan arınmış sözler... Dimdik durabilmek için hayatta, Şimdiden dayanabilmeliymişim acıya Başlı başına lüzumsuz bir inatla Direnirken feryâda...
Bu yüzden, Taşacak gibi dahi olmamalıydı gözlerim Var gücümle… Cesur görünmeliydim derken babama Nihayet son vazife, Yaşlar dokunmadan yanağına Avutmalıydı yüreğini Sükseli düşünden artan Rengârenk bir balonla
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
-----Küçük Kızı Avutmalıydım Bir Balona------- şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
-----Küçük Kızı Avutmalıydım Bir Balona------- şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Bırak aksın küçük kızın gözyaşları toprağa alışsın acılı kederlere alışsın ki dayanıklı olsun çileli dağ gibi yarın için için ağlayacak bu hain hayata bırak akıtsın ki toprağa gözlerindeki yaşı yarın nasılsa için için akıtacak içine hayat denen oyunda
Yüreğinize sağlık saygıdeğer dost, kaleminizle çok yaşayın
ben mavi balonla susarım sadece dermişim.. yorgunluğun şiiri olmuş bu hayatta demlerken bizi ağır ağır çocukluğun balonlarına gitmek istemiş yürek.. ne güzelsin sen şiir kendimi bulduğum... sevgimle ve saygımlasın her daim..
Bırak ağlasın küçük kız, her zaman gülünmüyor, hatta avazın çıktığı kadar bağırmak bile bazen bir ihtiyaç, insan canlı bir varlıktır, taş değil, taşta bile canlılar yaşar.
Benzetme mükemmeldi... Duygusu ile şiiri çok beğendim... Suslamaları hapsedildi bir balona, üfleterek çığlıkları uçup gitti semaya... Kimse duymadı.... selam ve dua ile..
saf duygulu yürekler ya bir balon yabir sakız yada şeker bekler hesabı yapılmamıştır duygularının aklıma ne y geldi bu arada,hani düşerdik bir yerlerimiz kanasada Annemiz okşayınca bir öpünce geçerdi güzel şiirini tebrik ederim saygılarımla
zaman yasaktı ağlamak bana Ayağım tökezleyip, alnımı çarpsam da taşa Öyle ya… nasılsa merhemi vardı Tünün basılırdı kanayan yarama.
Küçücük kızın, minicik ellerinde Atadan kalma hediye Sözüm ona sadece bir kupleydi Avuçlarından taşarken, alışılmış nasihatler
Bir de ruhundan soyunmuş ah o sözler... Dimdik durabilmek için hayatta Şimdiden dayanabilmeliymişim acıya Başlı başına lüzumsuz bir inatla direnirken feryada...
Katiyyen… Taşacak gibi olmamalıydı gözlerim Var gücümle… Cesur görünebilmeliyken babama, Belki de küçük kızı susturmalıydım bir balona Gözyaşını akıtmadan yanağına…
İçim acıdı okuyunca.Ne yaptınız siz! Hüzüne boğuldum ama tekrar okumamı engellemedi.
Güçlü olma zorunluluğu herseye karsı farkında olmadan ne kadar yıpratır hayatımızı.Ve soyleyememek gercekleri ne buyuk bır baskidir kişilik üzerinde.Kızım ağlamaz hiç benim bebekliğinden beri Allah a şükür olmadı da ağlaması gereken durum.Ama bır gün kendini tuttuğunu farkettim ve bunun beni hep o sekilde görmesi dolayısı ile oldugunu anladım.Hayatımda güçlü duruşun bazen insanın cocuğuna bile zarar verebileceğini o gün anladım.Uzun bır süreçten sonra üzüldüğünü, yorulduğunu ve daha mutlu oldugunu gösteren bır cocuk oldu; yanlış yapa yapa dogruyu öğreneceğini de.Bazen bildigimizi sandığımız dogrular yanlış olabiliyor iste...
Bir de ruhundan soyunmuş ah o sözler... Dimdik durabilmek için hayatta Şimdiden dayanabilmeliymişim acıya Başlı başına lüzumsuz bir inatla direnirken feryada...
yoruldum güçlü görünüp maske takmaktan...:( bende balon istiyorum bebelere olandan...:(
Ben de sıkıldım inan .. ki... beş dakikada şunlar hiç hesapsız dökülüverdi klayyeden. Kuyruğu dik tutma çabasından da en az sen kadar bıktım... sağol canım, sevgilerimle.
Her zaman yasaktı ağlamak bana Ayağım tökezleyip, alnımı çarpsam da taşa Öyle ya… nasılsa merhemi vardı Tünün basılırdı kanayan yarama.
Küçücük kızın, minicik ellerinde Atadan kalma hediye Sözüm ona sadece bir kupleydi Avuçlarından taşarken, alışılmış nasihatler
Bir de ruhundan soyunmuş ah o sözler... Dimdik durabilmek için hayatta Şimdiden dayanabilmeliymişim acıya Başlı başına lüzumsuz bir inatla direnirken feryada...
Katiyyen… Taşacak gibi olmamalıydı gözlerim Var gücümle… Cesur görünebilmeliyken babama, Belki de küçük kızı susturmalıydım bir balona Gözyaşını akıtmadan yanağına…
Hep güçlü görünmemiz istenir ya. Bizim de zaaflarımız diye bağırmak isteriz ara sıra. Düşeriz düşdüğümüzde ağlamak isteriz doya doya... Kaleme sevgiyle saygıyla.
hayretlerdeyim inanınız yani böyle bir sesi neden bohcada saklarsınız ki :)
hoş çok hoştu, emek enfesdi
yaptığınızı en güzel şekilde yapıyorsunuz yani bravo diyorum...