DALGIÇ
Kendi denizlerimin dalgıcıyım ben
Bir alışkanlığı sürdürür gibiyim belki Soluğum son aşamalarına geldi Geçtim durdum bilincin dehlizlerinden. Bahçeler mi yoktu, eski ve yeni Şarkılar mı, anılara benzer Gemiler mi yoktu, küsmüş yelkenleri Gözümün önünde eriyip gittiler. Bilirdim çizgen neresiydi, yol neresi Dalardım mavilerin güneşle buluştuğu yerden Hevesleri, coşkuları, sevinçleri Ben yaratmışım gibi dökerdim içimden. Ne varsa doğayla aradığım uyumda Çiçeğe durmuş ağaçlar gibi iyimser... Ve sesinin masalında sevdalı, Bize özgü sözcükler getirdim koynumda. Kendi denizlerimin dalgıcıyım beni Bir alışkanlığı sürdürür gibiyim belki Soluğum son aşamalarına geldi, Gidiyorum içimdeki sesin peşinden. |