kawaga
Yürüyen ayaklarımın dermanı yok
giden zamanın peşinden uygun adım’da ilerliyorum. Biliyorum ! Nefes/sin kalacağımı sonun/da ağrılar içinde ıssız bir köşe/de soluksuz uyanacağımı. tüketiyorum belkide tanrı’nın bana bağışladığı yaşam servetini can havliyle... |