EŞİK
Bir yaz günüydü bırakmıştım arkamda
Yürüyordum sokaklar tozdu yapılar Bozbulanık bir su gibi akıyordu Bir kadın çamaşırını asıyordu Penceresinde yitirilmiş anılar Burnumda çürümüş yemiş kokuları Sokaklar yeniden yeniden sokaklar Yer bitirir en güzel aydınlıkları Geceyle gündüzün kavşak noktasında Havada kanat vuran bir kuştu çirkin Ve şaşkın baktım birdenbire karşımda Olağanüstü eşiği güzelliğin |