Hüznün Dalgın Kuşları
Bir türküyü dinliyorum sırtımda duvar
Adımlarından anlıyorum saçları panayırlı Geçip gidiyordu - Ardından güz çiçekleri. Bir kumsalı akşamlıyorum sırtımda eli Duruşundan anlıyorum ucundayız sevişmenin Usulca uzanıyor - Gözleri menevişli. Bir döşeği atıyorum gerildikçe kollarım Soluğundan anlıyorum tükendi tükenecek Köprü olsa - Altından ırmaklarım. Ürkek ama hep ürkek Hüznün dalgın kuşları. |