KİM YÜRÜR
Yuvarlak altın yüzünden geçmişim günün
Derin ırmaklar boyunca ilerlerken Sıkıntılarımıza bile alışık Niye hep gün ortasına çakılı kalmış Bu yapışkan yoğunlukta ıssızlık İlk söz vardı ya, insana değin Nice umutlardan devşirdiğimiz Ama bir başka iklimde Ölümün her an su başında beklediği Taze bir erik gibi ısırdığında zamanı İlk söz vardı ya, Binlerce ses arasından onu ararım Bilirim can yürür, kan yürür şimdi bedene Yine dönüşünden fışkıracak sevincim |