DOST
Günüm karardığında, gecem uzadığında seni düşünürüm.
Bir şiir söylenir dünyaya, payıma düşeni alırım Bir renk atılır fırçayla, ışığı yakalarım Şarkı söyler bir kadın, dağılır yalnızlığım Ve dimdik duruyorsa bir insan onca kavgada Ödünsüz ve kararlı Korkumdan utanırım Ne omzunu isterim başımı yaslayacak Ne ellerini, ellerimde tutacak Varsın uzaktan savrulsun gülüşü Hiç olmasın gölgesi yanıbaşımda Sabahları bahçemde açan gül gibi Soluğu karışıp gitsin havaya Olması gereken yerde durur o Yani hayatın tam ortasında Bana kendimi sevdirmek için |