BOŞAYMIŞ MEĞERSevgim yedi veren, bitmez demiştin Kalbimi sunduğum, boşaymış meğer. Hani beni canın kadar sevmiştin? Aldanıp kandığım, boşaymış meğer. Gözlerinden inci yaşlar dökerdin. Azıcık darılsam, boyun bükerdin. Utanır! başını yere dikerdin. Seviyor sandığım, boşaymış meğer. Şimdi nerede o verdiğin sözler? Bakınca kızaran, utanan yüzler. Sahteymiş ağlayan! buğulu gözler. Uğruna yandığım!boşaymış meğer. Gidince nasılda hemen unuttun. Yıllarca hep ümit verip uyuttun. Hani benimle sen mutlu mesuttun? Adını andığım, boşaymış meğer. GAZİANTEP 11/11/2006 |