Bir oyunmuş bizimkisi
Başrolleri ikimiz oynamışız
Tıpkı eski Türk filmlerindeki gibi
Sen iyi kalpli, yoksul kız..
Ben şımarık ve duygusuz..

Bir oyunmuş bizimkisi
Hayatın acımazlığına karşı
Direnenleri oynamışız bunca zaman
Sen hep iyi polis..
Bense sadist terörist..

Bir oyunmuş bizimkisi
Senaristlerin yazmadığı
Tiyatrocuların oynamadı
Başrolde hep sen, hep sen…
Figüranlığını yapansa benmişim meğer..

Bir oyunmuş bizimkisi
Tıpkı sabaha karşı görülen rüya gibi
Uyandığımızda hiçbir şeyi hatırlamadığımız
Bütün ‘Şol Cennetin Irmakları’ sana akarken,
Cehennem zebanileriyle boğuşan ben

Bir oyunmuş bizimkisi
Çocukken oynadığımız sinmecik gibi
Ya da evcilik oynamışız bunca zaman..
İyi hasta hep sen..
Kötü doktor ise ben..

Bir oyunmuş bizimkisi
Senaristin istediğini yaptırdığı
Yönetmenin İstediği zaman ‘kestik’ dediği
Bir oyunmuş, Aşkımız..
Mutlu sona ulaşmadan
Perde de SON yazısıyla tamamlanan..
Bir oyunmuş bizimkisi…

Lütfi KÜPELİ (Sarayburnu’nda Akşam)