Kaldırıma dökülen damla damla ahlar
Göl oldu,içinden boşalan umutlar...
Dümdüz duyulan bir çığlık,
Sardı sarmaladı geceyi,
Ahlaksız bir siyahlık içinde...
Duyguların yasama organıydı o;
Döndürdü günahları ters yüz....

Bedeni çırptı bir kanat,
Kanlı nakışını işledi hayat;
Kaneviçesinde saklandı sinsi emel..
İçinde başkalaşmış bir el,
Oydu;kırptı,tırnakları kanlı,ağzı tabak.
Hayaller bütün değil,hep yarım yamalak
İğneler batınca gökyüzüne söndü ışıklar
Yaşamlar karardı,bizler el yordamında.....

Bir et parçası yeşerdi kaldırımda,
Açtı gözlerini ağlayarak,derisi yumuşak,
Tertemizdi dünyası, bilmiyordu kimdi anası babası..
Sahiplendi önce hayat,tüm şevkatiyle,
Sonra soydu onurunu,namusunu tüm yaşamını.

Ana dertlerin anası,baba cahilliğin babası...
Kuzucuk ortada....
Ağzı süt,ağzı emek,ağzı devlet,ağzı eğitim içmek ister..
İster de ister...Kötüler yutmak ister.
İnsanlık saklarken yarına,
Rezil rüsva eder ben yapmadım diyerek...
İstemeden seyirci kalır, çizilir üstü üzülerek...

Tarlada başak,güneşte gelincik,ruhlarda bir off..
Ağızlarda küfürdür o....
Renksiz bir böcek, geleceksiz bir gelecek ...
İflah olmaz arsızlığı,
Çimenlere sığmaz..Yıkasan da çıkmaz...
Lekesi asırlara ,insanlığa işler,
O alışır yaşamaya da,utanç kalkmaz.....

CANAN İŞDAŞ 31 mayıs 2012