Yarimin sevda sürmeli, kara gözlerinden,
Konuştuğunda, bal dökülen dillerinden,
Sevdamı gizleyen, yılanımsı örüklerinden,
Yürekleri delen, ceylanımsı bakışlarından davacıyım.

Canı gönülden seni seviyorum demeyişinden,
Aşkın hançeriyle, yüreğimi ikiye bölüşünden,
Henüz işlenmiş, sevda gergefindeki aşkın motifinden,
Çoban olup, bu sevdayı güdemeyişinden davacıyım.

Kır çiçeklerinden yaptığım çelengi, başına takamayışımdan,
Aşkın mehtaplarında el ele göz göze gezemeyişimden,
Koruklardan küpe yapıp, kulaklarına asamayışımdan,
Papatyalarla fala bakıp, "seviyor, sevmiyor", deyişimden davacıyım.

Ellerine yaktığım, sevda kınasından,
Kalbinin küt küt diye, bir serçe misali çırpınışdan,
O yar gelecek diye, gönül kapımı ardına kadar, açık bırakışımdan,
Sabahlara dek,onu düşünüp, şirin bir uykuya dalamayışımdan, davacıyım.

Yarını olmayan, umutlarımdan,
Sabır taşlarından yaptığım, nazar boncuğundan,
Adını Aşkın bıraktığım, çocuğumdan,
Yeri belli olmayan mezarımdan davacıyım.

Kuru ekmeğimi bu sevdanın suyuna, bandıra bandıra yediğimden,
Çatlamış olan sevdalı dudaklarımından, öpemeyişinden,
Bu aşkın tarağıyla, ismine yakılmış, bir türkü ile taramayışımdan,
Bir türlü yeşermeyen, sevda fidanlarından davacıyım.

İbrahim Halil Demir