Akşam Balığın Karnında Bekliyor
Bir yağmurla çıkıyor rıhtımına
sıkıntının, büyük kayıkların dönüşünü gözlüyordu, akşam balığın karnında bekliyor. Fitili tütüyordu servilerin ve yazılar dallar arasında. Mahallenin deniz koktuğu kamburun atla dolaştığı saatlerin saatlere benzediği bir günde bekliyordu insanların dönmesini oraya oysa bir delik kalıyordu yerinde umutların, kara bir yelken yarını olmayan iskelede. Mevsim, tonozların altından geçerek basıyordu toprağa, cöp yığınları leşler yeni sözcükler otta ve yaprakta yabancı bir kıpırtı ruhumuzda. Bir tüy düşüyordu suya karayelin dişlerinden geçirdiği. Akşam balığın karnında bekliyor. |