Çok Güzel
Durma artık burada uysal âşık!
Aydınlık milinin yatağında. Bilemiyoruz belki de meşe o ağacın adı, Anlamıyoruz varolduğumuzu gölgesinde ağırbaşlılığın. Veda geliyor şimdi, öğretmek için Sergilenmeyi, uçuşan geriye dönen vakitte. Kime, kime gönderiyor incelen yapraklarını güzün, kavisin beyaz yanağıyla? Bu aklıkta, minarem mavi benim. Işığım denize kayıyor, bir sayıklama İzleğiyle, bir zamanlar pay verdiğimiz insanlığa! |