OYSA BİZ MAVİYİ SEVERDİK
Sen dağların ardındayken
Puslu ve siyah olmak Acıttı göz pınarlarımı, İçime aktı, Yaktı. Yollar upuzun tuzaktı. Dağlar uzaktı, uzadıkça uzadı. Dişliler hiç durmadan çalıştı Un ufak oldu koca kaya parçaları Ezildi çakıl, silindirlerin ağırlığında. Ve hiç bitmedi Uzağa uzağı katan yol yapımları. Yok edildi umudun yeşili, Siyaha sıvandı. Ağ gibi sardı dünyayı kara Ağ gibi sardı hasretin. Hep siyahı görür oldum ben. Senden. Uzaklarda. Puslu ve bir başıma. Kilometreler boyunca. Ayrılık oldu yolun adı... Asfalt aramızda, Sen dağların ardında... Babil’in asma bahçelerindeki gibi Yeşilde kaybolmalıyken asfalt, Mısırlıların mumyaları gibi Sakladı mavi sevdaları, Bakışa acıyı sıvadı katran Göz pınarlarında simsiyah. Katar katar uzaklar puslular. Aşkı yolların karasına esir verdik, Oysa biz maviyi severdik. |