...YAMALI BOHÇA HAYAT...
Ocak ayının soğuk delirmişliği
İçimde kristal gibi saf İhanetsiz aşkların hüküm süremediği Yamalı bohça gibidir hayat Bazan deliren dalgalar Çocuk gibi uysallaşan deniz Aralanıverse gri gök kubbe Ne günahlarından utanır Gülerek ihanetini doldurur yüreğine Gün ortasında karanlık bir yalnızlıktır sığındığım Yada bilinmeyenlere açılan labirent Bazan acabalar kaplar içimi Bağdaş kurup çöreklenir tahtına Kenar mahalle züppesi gibi Sen ne zaman yaşarsın sevda söküklerini ? Ne vakit ilmek ilmek ağlarsın ? İhanetin söküğü bir başkadır Her oturuşta Her kalkışta düğüm düğüm Ocak ayının soguğu gibi sızlatır Zorunlu ikametteyim artık sevdana Sığıntı olmak istemiyorum Her sabah yalnızlığın keskin ıslığı Çalar çalar kulaklarımda Uykularını ezdinmi topuklarında ? Evin maltasında olta vurdunmu ? Yalnızlıkla söyleştinmi sessizce ? Üşüdünmü sevda da delice ? Masalların anlatılmadığı diyara Yalansız tebessümlerin olduğu Hasretin kara kış gibi omuzlarıma çökmediği Açlığın olmadığı yere gideceğim Silik mutluluklar olmayacak yüreğimde Sevdaları tükenmeyen kalemler yazacak Hiç bir silği silemeyecek yazılanları Belki de gülerler bana Bunlar musallada olur diyerek İçimdeki anka kuşunun Kanatlarındaki mutluluğa değil Hayata merhabaya gidiyorum... __________ya tabe volim____________ 02/01/2012 |