Tâ Meverâdan
Rüzgar öyle esti, öyle esti ki;
Her şey uçup gitti kaldı Yaradan. Ayna düştü, hayal, perdelerdeki Bir akisçik gibi çıktı aradan. Sırtımı uykuda dürtüyor bir el; Fırla yatağından koşar adım gel! O bir minicik zar ı kabuğunu del! Seni çağıran var, tâ maverâdan! |