CEMİL KIRBAYIR/IN ANISINA
seni tanır..!
Anadolu dağlarında esen asi rüzgarlar seni tanır..! barikatlar kenetlenen emekçi kollar vede Kızıl meydanlar seni tanır ! bakır yüzlü çocuklar tunç bilekler seni tanır kızıl/a and/ı olanlar vuranlar belli...! vurduran belli...! arşivin belli tanıklar belli failin belli ! dün ekranda gördüm BERFO A N A Y I ’ölüsünü istiyirem ’ diyen gözyaşları intikam yemini seni tanır ! prangalar zencirler cellatlar ister fail-i mechul hanesine yazsınlar seni isterse sahipsizler mezarlığına atsınlar seni unutmadık unutmuyacağız Kadir Haktan TÜRKELİ |
(...)
Dayıyorum gözümü sızan ışığa
Demirden, topraktan, anılardan
Ay bir kız gibi soyunup duruyor karşıda dönüş yolunda
Dağlar gecenin eteğinde
Asansör gibi inip çıkıyor
Çatlıyor taş, çatlıyor ot
Bakır tel, çelik halat
Yoldan bir iz geçiyor,
Gelişimin saralı izi
Senin gelişinin Cemil, Mahmut senin
Bir başkasının da elbet
(...)
ve ölmek demiştin
Bir kapısı aralanmıştı yaşamın
Oysa görkemini kaybetmişti son yaz,
Kül rengindeydi
Keyifsizdi güneş, susuz bir testi gibi
Bir tuhaf kokular vardı toprakta
Kemik kokusu, et kokusu, kan kokusu, çiçekler
Desenleri çürümüştü üstündeki kilimin
Uğurluyorlardı seni erkenci kuşlar
Kanatlarında mevsimin ilk kandili
Taptaze yağarken üstüne ilk kar
(...)
Metin Cengiz