ağlıyorumağlıyorum sinmişim kuytu bir köşeye küsmüşüm mutluluğa neşeye efendim demeye hayâ eden köle makamında sessizce ağlıyorum sırtımda binlerce dünyalık yük benim içimdeki dert daha büyük ben o derde ağlıyorum duyupta hergün mübarek ezanı eda etmedim ben Senin farzını yazık bana gözetmedim rızanı vay halime terk eyledim namazı Sana lâyık olamadığıma ağlıyorum zamanım çoktu seni zikretmedim yanmadım aşkınla can Ahmed’im Seni hücrelerimde hissedemedim mübarek Adın zikredilirken coşup kendimden geçemedim ona ağlıyorum rüyada dahi Seni göremedim güller aşık kokunu çekemedim Seni ziyarete Medine’ye gelemedim toz olup yüzümü ayaklarına süremedim utaniyorum derken Sana Efendim ben ona ağlıyorum |