Yaban Gülü…bıraktığın yerde hala bekler içten içe bin bir umut tohumu eker geleceğin günü hasretle gözler soldu yamaçta kırmızı gelincikler... ay saklanmış gözükmez yıldızlar parlamaz saçlarında geceler ona o geceye küsmüş doğan günde bulutlarla kaplı gökyüzü görmez güneşi yüzü inat edip direnir yaşamaya mecburdur ümitlerle dolu göz yaşlarıyla besler kökünü özlemle yaban gülü… zirvesindeki kar da saklı mutluluğun resmi rayları bozuk vagonlarda gizli sırrı yollar kapandıysa, gelemiyorsa giden geri biter mi sanki sevda seli… bahar yaklaştıkça güneşin kolları uzanır bembeyaz karlara sığamaz, dar gelir yerine eriyerek yol bulur ırmaklara çoğalarak azgın şelaleler gibi çağlar gönüllere… esaretin kolları sarmış bedeni daha bir sıkı sarılır yokluğuna esir olmaya gönüllüdür belli ki yağmur ormanları misali ıslanır sürekli alazlarda yanan yürek sönmez bir türlü ’gel sevdiğim gel’ diyen gönül feryat figan sessizce yankılanır dağların yücesinde duymaz mı ki? ve bastığı toprak aldığı nefes yudumladığı su dinlediği türküler ömür dediği tek yarsa nasıl atılır ki dağlara bu sevda? 29.05.2012___________Seher_yeli Fonda bana güzel sesiyle eşlik eden ( beyazsayfam )’ a çok teşekkürler. Daha nice yeni şiir ve türkülerde buluşmak dileğiyle, sevgi ve saygılarımla… |