bakma öyle yere
yoksulluğun utancıyla
kaldır başını
pabuçların eski ve elbisen yırtıksa
çalmadan çırpmadan haksızlık etmeden
doyurabilmek için

günün çilesini yüklemişşin sırtına
ve güçün yettiğince taşımaya çalışırken
ne olur
hüzünle suçluymuş gibi kendine
bakma yoksulluğun utancıyla öyle
bak zeytin tanesi gözlerin ışıl ışıl
ve yanakların
taze elma kokusu gibi
ya minnacık ellerin
vede çelimsiz bacakların
senin altında ezilirken
hiç sesini çıkarmadan
adım adım ilerlemekte
ayakların
yırtık pabuçlar içinde
gölge gibi uzaklaşma
kalabalık arasından
dur bak yüzüme
ve hak ettiğini korkusuzca
cesurca iste hayattan
en çok sen hak edensin
yeter diyerek kendine saygı duy
ve ekmeğinin peşindeyken sen
namussuzlar korksun utansın
saçları taranmamış zeytin tanesi gözlü çocuk