Aklımdan kaçarken kimliğini düşürmüşsün.
Ne sen uzun süre isimsiz dolaşabilirsin, ne de ben bu şekilde yeni bir isim öğrenebilirim.
Bildiklerimin hepsi senden ibaret, senden gelenler.
Kendim olmayı çoktan unutmuş, hep o çift kişilik tek hayata bağlı kalmış,
Bundan yıllar sonrasında bile düşünsem,
Farksız olmam.


Her ne olarak gördü isen beni;
Bakış açını değiştirebilirsin elbet. Farklı görebilirsin.
Nefretten de geçtim, duygusuz bile kalabilirsin, ve kaçık uykuların birer birer döner hayatına
Koyduğun adımı bile unutabilirsin ve gülüşlerim gelmez, boş kalsa da aklına
Fakat, detaylarında gizli bir ben vardır yine,
İnceler sızlatır.


Huzurlu gibi görünen bir ormanda gibi olursun.
Yarar, ve yaralarını birden bire yoksayar gelecek hayallerin.
Sonra birgün, sana göre bir ’yeni doğum’a, bana göre bir hiçliğe doğru hareket etmek ister iken
Hiç umulmayan yaralardan birini zorlarsın farketmeden.
Bastıracak bil el olur ise, yabancı olur.
Saran ise ancak kanı durdurur.

O tanıdıklık, o farkındalık, o yokluğum..
Sıralanır aklının yollarında.
Körpe bir sokağın arka bahçesi gibi iken bir mahalle oluveririm aklında.
Bir cennet gibi arar iken gözlerimi
Dileğini taşıyan bir yıldız olurum aslında
Ve kayarım, o dilek ben olsam da, olmasam da ..


Öykü Ekin Yıldırım