SEN
Bir tek gülüşün yetiyordu, bazen her şey için
O gülüşündü beni böylesine kendimden geçiren Senle başladı her şey. Sen geldin birden bire her şeye; sanki bütün acılarıma, yaralarıma şifa oldun. Nerden çıktın geldin sen böyle? Nasıl değiştiri verdin beni böylesine. İlk zamanlar bir yabancıydın sanki. Böyle yakın hissede bileceğim aklımın ucundan bile geçmemişti oysa. O zamanlar gelip geçici bir hevestin sanki Ya şimdi? Sensiz nefes alamaz oldum. Sanki benim küçücük dünyamın vazgeçilmez bir parçası oldun sen. İyi ki de oldun ya. Ama şunu anlamıyorum ki; ne var sende de beni böylesine kendimden geçiri veren. Sanki öyle bir şeyki, kopması mümkün olmayan bir bağ gibi. GİZEM GÜL |
duyguların satırlara aktarımı gayet başarılı olmuş..tebrikler